Teatru: mama cun fìgiu Down si riscatta

Aplàusos pro piece iscrita dae Paola Atzeni pro Sardigna Teatru de su tìtulu Mama cun fìgiu Down

Una riflessione poètica in su tema de s’isentimentu, pro mèdiu de s’istòria de una don e mama, chi si rebellat a una cundenna sotziale: sa birgòngia, su refudu pro unu pipiu naschidu cun una sìndrome de Down. At debutadu a su Teatru Màssimu de Casteddu tra sos aplàusos “Deo no apo a fàghere sa mea fine”, noa produtzione de Sardigna Teatru. Re-tràidu de una fèmina chi pro mèdiu de sa cultura agatat su riscatu de un’infàntzia sufrida e est determinada a amparare su deretu a sa cuntentesa pro issa e pro su pipiu suo, deviende de su percursu chi àteros ant sestadu pro issa.

Est un’eroina moderna, Elisa, sa protagonista de sa pièce batida in iscena de su regista Nicolò Columbano paris a s’atoressa Michela Atzeni e Ornella De Agostino, dantzadora e regista, e a Edoardo Mario Capuano. Su testu est de Paola Atzeni, iscoberta dae Lucia Calamaru, arratzadu in s’àmbitu de unu progetu de Sardigna Teatru in sas noas drammaturgie. Fulcro de s’istòria est Elisa, interpretada dae un’intensa e a tratos commovente Michela Atzeni, unu diàlogu a distàntzia tra una mama e una fìgia divenida issu matessi mama, pro unu dramma ricu de sfumature chi andant de s’indignatzione a sas fertas de s’ànima. Su fatu s’acumprit in un’ispàtziu simbòlicu. Una bènnida de “aposentu de sa memòria” delimitada dae sas foto de famìlia tasidas, un’ispigru a s’estremidade subra cale si rifletent sas vite de sos pessonàgios e una tiret chi isvelat o cuat a s’ograda sos pessonàgios de unu contadu familiare.

Elisa rivive comente a in unu flashback sos momentos de sa chintu suo, in unu diàlogu sighidu cun cussa chi l’at posta a su mundu. Su ruolu difìtzile de sa mama tenet s’elegàntzia de Ornella De Agostino cun sa dantza sua evocativa a costruire geometrias e tramas e dare boghe a pensamentos marigosos e dolorosos. E est a custu dolore chi si rebellat sa fìgia chi sèberat de bìvere sa maternidade sua in modu diferente, gioioso pro ite ogni fìgiu, “sanu” o “malàidu”, est pretziosu, ùnicu e irripetibile in s’èssere suo indivìduo. Elisa infrange sos ischemas pro mèdiu de s’amore incondizionato, trastu de libertade.